มวยไทย…วัฒนธรรมที่ไม่หลับไหล

” ต่อยดิ แทงศอกเลย แทงเข่าเอาให้น็อค ” คำเหล่านี้ล้วนจะได้ยินเสมอจากพ่อแม่หรือญาติของเราเวลาเชียร์มวยทางหน้าจอทีวี ซึ่งถือว่าเป็นวัฒนธรรมที่ถูกถ่ายทอดมาอย่างยาวนานมาก และเป็นวัฒนธรรมที่ไม่เคยหลับไหล ไม่หลับไหลในที่นี้ก็คือการที่มีคนคอยสืบทอด มีการใช้กระบวนท่า อยู่ตลอดเวลา ไม่มีท่าที ที่ว่าจะสูญหายไปเพียงแต่อาจจะมีการประยุกต์ให้เข้ากับปัจจุบัน แม้จะประยุกย์ไปมากแค่ไหน มวยไทย ก็คือมวยไทย ไม่มีใครลบเสน่ห์ได้ เกริ่นมาขนาดนี้ ” ทิวเขาเงาตะวัน ” คงไม่ต้องบอกว่าจะมาเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับอะไร เพื่อไม่ให้เสียเวลา เราไปติดตามเรื่องราวของ ” มวยไทย วัฒนธรรมที่ไม่หลับไหล “ กันเลย

                                                                                                       ก่อนอื่นเรามาทำความรู้จักมวยไทยกันก่อน มวยไทย มีมาตั้งแต่สมัยสุโขทัยแล้วซึ่งสมัยนั้นเป็นเพียงการฝึกของพระราชาเท่านั้นไม่ได้มีมากมายนัก แต่เริ่มมาเฟื่องฟูในสมันอยุธยา ช่วงแผ่นดินพระเจ้าเสือหรือพระนามเต็ม สมเด็จพระสรรเพชญ์ที่ 8 ด้วยพระองค์เป็นพระมหากษัตริย์ที่ใช้ศิลปะมวยไทย จึงมีการสนับสนุน จนเกิดเป็นการฝึกเพื่อใช้ป้องกันตัว และเป็นการเล่นเพื่อความสนุกภายในชุมชนอีกด้วย ซึ่งพระองค์ได้รับฉายาว่า บิดาเเห่งมวยไทย มวยไทยเป็นศิลปะการป้องกันตัวและเป็นศาสตร์ที่ชายชาติทหารจะต้องฝึกให้คล่องแคล่ว ดังคำกล่าวที่ว่ามวยนั้นเป็นมูลบทของวิชายุทธ์ เพลงอาวุธเป็นมัธยม และพิชัยสงครามเป็นมงกุฎ แต่อยากที่บอกว่ามวยไทยมีมาช้านาน แต่ก็ยังคงเห็นกันในปัจจุบัน ยิ่งทำให้เห็นชัด ๆ เลยว่าสิ่งนี้จะไม่มีวันหลับไหล ตราบใดที่ยังมีคนสนับสนุนมวยไทยอยู่ นอกจากนี้วัฒนธรรมที่เป็นเอกลักษณ์ของมวยไทยก็คือกระบวนท่าต่าง ๆ เรียกว่า นวอาวุธ ได้แก่ มือ 2 เท้า 2 เข่า 2 ศอก 2 และศีรษะ 1 รวมทั้งหมดก็คือ 9 แถมอีกอย่างหนึ่งก็คือเพลงไหว้ครู ที่ไม่เคยหลับไหลเช่นกัน ทุกวันนี้ก็ยังคงมีอยู่ให้เราเห็น